Ook in “KATTEN manieren” onder het kopje “Kat en Kunst” een artikel over de Funny Cats van Lillian Schönhage. Dit soort kunst spreekt mij enorm aan: veelkleurig en het kan zo in een strip. Als je in Google “Lillian Schönhage” intypt, kan je heel wat van haar werk zien. Hieronder een paar van de Funny Cats.
Cabo leest nu al weer voor het derde jaar EPPO, een stripblad. Niet voor de kleintjes, meer voor jongelui en volwassenen. In het nummer van deze week een leuke strip, natuurlijk met een kat als onderwerp. Maar je begrijpt hem pas als je ook het computer spelletje Angry Birds kent. Kijk
In het tijdschrift “KATTEN manieren” las ik over deze spray. Dat lijkt me wel wat om in huis te hebben. Nu nog uitvinden waar het te koop is. Hieronder een wat uitgebreider artikel.
Nieuw: CalendulaSpray, huidverzorging voor huisdieren
ECOstyle Animal Care uit Appelscha heeft een nieuw product aan haar verzorgingslijn voor honden en katten toegevoegd: CalendulaSpray. Calendula is breed bekend vanuit de humane verzorging, nu is er ook voor huisdieren een speciale ECOstyle variant beschikbaar op basis van deze werkzame stof. CalendulaSpray bevat naast calendula ook salvia, hamamelis en tijmolie. Het is een mild en natuurlijk verzorgingsproduct dat breed inzetbaar is. Het verzorgt de beschadigde huid van huisdieren zoals honden, katten en knaagdieren.
ECOstyle CalendulaSpray is verpakt in een handige spuitbus die gevuld is met natuurlijke lucht. Deze sprayt in alle standen, zelfs ondersteboven! In de praktijk is dat erg handig in de toepassing bij dieren. Daar komt bij dat de beschadigde huid niet met de vingers aangeraakt hoeft te worden. Wel zo plezierig voor het dier en zijn baasje.
CalendulaSpray is een product uit het natuurlijke ECOstyle-assortiment. Al meer dan 40 jaar is ECOstyle Animal Care B.V. actief op de markt voor grote en kleine huisdieren. Zij vermarkt 100 procent natuurlijke producten voor honden en katten, zoals VitaalCompleet en VitaalSpeciaal diervoeding met kruiden en VloVrij producten tegen vlooien en teken.
Voor meer informatie: www.ecostylevoordieren.nl
Publicatiedatum: 24-2-2012
Je ziet ons niet veel samen, maar als we Gourmet A La Carte krijgen, dan eten we zo vlug mogelijk alles op. Omdat ik altijd aan wat minder genoeg heb, blijft er meestal toch nog weer wat voor Guusje over, die dan rustig allebei de bakjes “uitlebbert”.
Mijn vrienden op de Veluwe zagen het al aankomen. Lees hieronder wat ze vandaag schreven en nog twee recente foto’s van Noel. Sterkte met dit verlies.
“Toen we gisteren thuiskwamen zochten we onmiddellijk Noel. We konden haar niet vinden en toen zagen we dat ze de barricade die ik tegen het kattenluikje had opgebouwd, een stukje opzij had weten te duwen. Ongelooflijk wat een kracht zo’n zwak katje op kan brengen om cout que coute een plekje te zoeken waar ze rustig kan sterven. We hebben lopen zoeken en zoeken. Uiteindelijk vond ik haar in de schuur onder een ligstoel. Heel rustig was ze daar naar toe gegaan en was ze gaan liggen. Godzijdank dat ik haar vond. We hebben haar vanmiddag begraven naast de andere poezen en honden…..”
Cabo ging vroeger naar de winkel van Aristocat. Die bestaat niet meer, maar je kan wel online shoppen. En dat heeft ze weer eens gedaan. Ze noemt het kleine kunst. Kijk hieronder voor wat foto’s.
Verder wil ze jullie mededelen, dat ze een nieuw email adres heeft:
cabo@caroliennaaktgeborenbos.nl
Groeten van Gio en Guusje.
Cabo weet meestal zeker, dat de buren weg zijn als ze Guusje of mij op het dak ziet zitten. We kunnen niet via onze eigen tuin op het dak komen, omdat dat net daar zit, maar wel via de tuin van de buren. Ik wil dan eigenlijk naar beneden, maar van die hoogte springen doe ik toch maar niet. Cabo heeft geen medelijden met ons; ze zegt: jullie zijn erop gekomen, dan kunnen jullie er ook weer af. En dat is zo. Hieronder wat foto’s van mij om van de ene kant naar de andere kant te komen. En vooruit … ook nog een portretfoto van Guusje.
Ik ken hem al langer, maar Cabo is sinds kort op de hoogte gebracht van mijn nieuwe katten-vriend: Guillaume. Hij woont een paar huizen verderop. Zijn mensvrouw heeft met Cabo staan praten en zij heeft ook een email ontvangen met een foto van Guillaume en zijn verhaal; en ook nog een paar foto’s van mij. Hieronder het verhaal en twee foto’s van mij bij Guillaume voor de deur en in zijn tuin.
Sinds oktober 2012 zijn we weer in het bezit van een kat. Dat kwam zo: eind oktober zwierven er op een bijna uitgestorven camping in Bretagne regelmatig twee katten rond onze caravan, een witte en een grijze. In mijn dagboek schreef ik: de witte wil een knuffel, de grijze eten én een knuffel. De witte hoorde bij een werknemer die in een camper bivakkeerde maar de hele dag van huis was, dus dat was voor de poes ongezellig. De campingbeheerder wist niet van wie de grijze was, vroeg of we last van hem hadden. Nee, dat niet, maar eigenlijk was het erg zielig. Vlak voor ons vertrek namen we weer contact met hem op om het dier in een asiel geplaatst te krijgen. Hij deed zijn best maar in dat dun bevolkte gebied zijn er geen dierenasiels. Wel kon hij de gemeente opbellen die het dier dan komen weghalen. Het resultaat is voorspelbaar: of ze beloven maar komen niet –> dan moet hij de winter zonder verzorging door zien te komen en uiteindelijk verwilderen of ze komen wel en dan wordt het de gaskamer, ook geen goed vooruitzicht.
Deze poes had het al voor elkaar gekregen wat andere katten nooit lukte: hij kreeg niet alleen zijn eten en drinken maar kwam ook gezellig buurten op de bank in de caravan. Daarom was het duidelijk dat hij gedomesticeerd is en door voor ons onbekende redenen op de camping achter is gebleven. Een paar dagen later bleef hij zelfs slapen. Wel was een absolute voorwaarde dat er aan de bovenkant onder het dak een raampje open bleef staan om te kunnen ontsnappen, hij laat zich namelijk niet opsluiten. Toen hebben we na overleg besloten hem mee naar Holland te nemen. In onze tuindeur zit nog steeds een kattenluikje zodat hij vrij uit en in kan en vanwege onze tuin en parkachtige omgeving heeft hij voldoende leefruimte. Het moest dus goed kunnen.
De reis naar huis in twee dagen verliep goed. Hier in huis voelde hij zich meteen op zijn gemak, trok zich niets aan van vreemd bezoek en slaapt dwars door pianospel en TV door. Bij onderzoek door de dierenarts bleek hij al gecastreerd te zijn, dus dat idee van gedomesticeerde kat klopte wel. Inmiddels heeft hij alle injecties achter de rug, is gechipt en in het bezit van een paspoort. Hij loopt met een halsbandje met belletje om te voorkomen dat hij vogels pakt. Het enige nog een beetje wilde in zijn aard is dat hij niet opgesloten wil zitten en er ‘s nachts een paar uurtjes tussenuit piept. En hij drinkt bij voorkeur uit een straaltje van de kraan. Dat heeft hij waarschijnlijk ook op de camping geleerd. Maar hij wordt steeds aanhankelijker en zoekt ons gezelschap steeds op. Toen hij hier pas was kregen we veel aandacht van andere katten uit de buurt, sommige kwamen zelfs door zijn luik in huis en één brutale zwart-witte at zijn bakjes leeg. Voor die kat is hij ook nu nog steeds erg beducht.
Giovanni –of Guusje- is ook een keer in huis geweest en komt regelmatig in de tuin, maar dat geeft nooit problemen omdat ze elkaar goed verdragen.
Tot slot nog de naam van onze nieuwe huisgenoot, die afgeleid is van het dorp waar hij vandaan komt: Lac des Trois Curés. Onze vorige poes heettte Willem (van Oranje, omdat hij rood was) en deze wilden we ook Willem noemen, maar dan een Franse Willem. Het werd dus voluit: Guillaume du Lac des Trois Curés.
De foto’s vertellen de rest. Vriendelijke groeten van de baasjes van Guillaume.
Een poosje geleden schreef Hugo Borst voor het eerst over de kater van zijn moeder en in het AD van vandaag staat er dus weer een stukje – leuk. Zie hieronder het artikel en een foto van Tijger (stond bij het eerste stukje).
Vandaag, bijna drie weken geleden, werd ik geschoren. Cabo heeft wat foto’s gemaakt en je ziet, dat mijn vacht iets meer vacht is. De eerste foto is gemaakt op 5 maart, de tweede op 11 maart en de andere vier op 12 maart. Op een kussen in de zon zitten, zou ik voorheen nooit gedaan hebben – veel te warm. Maar nu vind ik dat wel lekker; ik ga ook meer bij Cabo op bed slapen.
