Ik heb al eens meer over de Poezenkrant geschreven. Deze editie is speciaal – een oorlogseditie. Zeer interessant om te lezen. Ik kreeg het als abonnee, maar het is ook te verkrijgen onder de titel “Poes in verdrukking en verzet”. Hieronder de voor- en achterkant plus een krantenartikel.

Ik heb deze recensie van het internet geplukt en ben het er helemaal mee eens.

Muizenmonster, Sneeuwleeuw, de kat van de Dalai Lama heeft vele namen. Vol belangstelling luistert ze naar de raadgevingen van Zijne Heiligheid, geniet ze ondertussen van allerlei heerlijke hapjes, en wordt zo dik dat ze niet meer kan traplopen. Een naburige kater moet het ontgelden. En ze heeft een grote hekel aan rommel. Met behulp van de levenslessen van de Dalai Lama slaat de kat zich door alle moeilijkheden heen. Op hilarische wijze vertelt ze ons haar verhaal en leert ons meteen de basisbeginselen van het boeddhisme.

Dit boek wil je eigenlijk al lezen om de titel en de cover. Als ook maar één van de twee een kat bevat, kan ik het bijna niet meer laten liggen. Want katten. Katten zijn lief en bijzonder. Zeker de kat van de Dalai Lama, die wel ontzettend wijs moet zijn met zo’n wijze baas.

Dit boek is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. Elk hoofdstuk vertelt een belangrijke gebeurtenis uit het leven van de kat, waar een wijze levensles van het boeddhisme aan gekoppeld is. Zo leert de kat dat hij tevreden moet zijn met wat hij heeft, en dat hij niet jaloers moet zijn op anderen, maar juist meer om anderen moet geven dan om zichzelf. Deze levenslessen worden afgewisseld met grappige anekdotes die vooral over eten gaan – het blijft tenslotte een kat.

Ik adoréérde mevrouw Trinci, of beter gezegd: mevouw Trinci’s blokjes kippenlever – een gerecht dat ze speciaal voor mij maakte.

Het is een heel apart en vernieuwend idee om de beginselen van het boeddhisme uit te leggen door de ogen van een hilarische kat. Michie heeft dit op een knappe en haast geloofwaardige manier verteld, en heeft verschillende gebeurtenissen in het kattenleven verklaard met de boeddhistische levenslessen, én het ook nog grappig weten te maken. Dat vind ik zeker knap.

Naast het boeddhisme speelt ook eten een belangrijke rol in dit boek. De kat houdt hier namelijk erg van en brengt regelmatig een bezoekje aan het nabijgelegen restaurant, waar hij zalm en kip krijgt voorgeschoteld en de kok hem vereert en verzorgt. Ook deze stukjes zijn erg vermakelijk om te lezen, en het komt erop neer dat we meer van ons eten moeten genieten, zoals de monniken ook doen.

Alle wezens streven naar geluk en proberen lijden te vermijden, maar die gedachte kwam niet bij me op toen ik een muis ving. Ik volgde gewoon mijn instinct. Geen moment had ik het bekeken vanuit het standpunt van de muis.

Ik heb zeker een stuk meer over het boeddhisme en de leefwijze van de Tibetaanse monniken geleerd, en ik ben gaan houden van deze geweldige kat, die gered is van de straat. Er wordt vol eerbied verteld over de Dalai Lama, en ik snap volkomen waarom hij zo gewaardeerd wordt.

Als je op een humoristische manier wilt kennismaken met de beginselen van het boeddhisme en tegelijkertijd wilt lezen over de avonturen van een altijd hongerige kat, is dit het perfecte boek.