Cabo weet meestal zeker, dat de buren weg zijn als ze Guusje of mij op het dak ziet zitten. We kunnen niet via onze eigen tuin op het dak komen, omdat dat net daar zit, maar wel via de tuin van de buren. Ik wil dan eigenlijk naar beneden, maar van die hoogte springen doe ik toch maar niet. Cabo heeft geen medelijden met ons; ze zegt: jullie zijn erop gekomen, dan kunnen jullie er ook weer af. En dat is zo. Hieronder wat foto’s van mij om van de ene kant naar de andere kant te komen. En vooruit … ook nog een portretfoto van Guusje.