Ja, jullie hebben lang niets van ons gehoord. Dat heeft te maken met het feit, dat Cabo druk is met andere dingen. Maar het gaat goed met ons. Ik heb inmiddels wel een derde wond gehad – nu achter mijn oor. Cabo heeft me niet naar de dierenarts gebracht en de wond is inderdaad redelijk snel genezen. Alleen moet het haar achter mijn oor weer aangroeien. Guusje en ik zijn wel voor onze jaarlijkse prik geweest. We zijn onderzocht en gezond bevonden. We waren allebei 1 ons aangekomen; in 1 jaar lijkt me dat niet slecht.
Hieronder nog wat foto’s van ons, o.a. “wij met een pad/kikker(?)” waar we eigenlijk geen raad mee wisten.
Groetjes en hopelijk tot snel weer.

Zoals jullie kunnen lezen, is Cabo naar het Schieland Museum geweest. Zij kan het dan nooit laten om ook in het bijbehorende winkeltje te snuffelen. Ze heeft twee hele leuke fotolijstjes gekocht en daar heeft ze deze portretten van ons voor gemaakt (ze zij niet groot: 9×9 cm). We komen in de slaapkamer te hangen.

Ja, ik Gio, heb weer eens wat. Al wat dagen geleden voelde Cabo iets achter op mijn rug, maar als ze me wilde kammen begon ik te piepen en kreeg ze een haal. Cabo dacht een doorn of iets dergelijks te zien. Gisteren was ik lang vóór buiten geweest en toen ik terugkwam, zag Cabo allemaal vocht uit mijn rug komen. Zij gauw met een watje schoongemaakt, maar eigenlijk wilde ik niet, dat ze eraan kwam. Ze zag wel, dat er nu een “gat” was.

Vandaag heeft ze het eerst een poosje aangekeken, maar toen toch besloten een afspraak bij de Dierenkliniek te maken en tegenwoordig dus ook met de Dierenambulance. Die was keurig op tijd en we hoefden ook niet lang te wachten tot we aan de beurt waren.

De dierenarts, Sophie Plak, heeft me eerst onderzocht. Ik had een beetje koorts: 39.3 (normaal is 39) en ik kreeg gelijk een antibiotica injectie – die is voor twee weken. Daarna heeft ze rond de plek geschoren (al weer) en de wond, die veel groter bleek dan het kleine gat, dat Cabo had gezien, met een of andere oplossing schoongemaakt. Daarna heeft ze er zalf op gedaan en nog een pijnstiller voor een dag gegeven. Cabo moet nu twee keer per dag zalf aanbrengen. De arts dacht toch aan een beet, dat een abces is geworden en die is dus op één plek opengesprongen.

Zij en de arts hopen, dat ik er niet al teveel aan zal blijven likken, want dat bevordert de genezing niet. Maar toen we weer netjes thuisgebracht waren, ben ik wel een tijdje bezig geweest om al die vieze luchtjes van mijn lijf te krijgen. Het is nu afwachten geblazen.

Hieronder nog twee foto’s van hoe ik er nu weer uitzie.

Ja, de laatste tijd zijn we allebei veel op het dak te vinden. Cabo verdenkt ons ervan, dat we in de boom bij de buren naar vogeltjes zitten te loeren. Cabo zag mij een paar dagen geleden zo van het dak die boom in springen. Maar ze denkt, dat het niet veel opleverde, want een uurtje daarna zat ik weer voor de voordeur. Guusje heeft er nogal een handje van om – als ze op het dak is en Cabo ziet – hard te gaan miauwen. En Cabo is dan zo gek om de sleutel te gaan halen om het hek open te doen. En vaak duurt het dan nog even voor Guusje naar binnen gaat. Enfin, jullie begrijpen, dat we ons prima vermaken.

Groetjes van Gio en Guusje.