Ik heb ook weer een kattenboekje gelezen, “De Kat” geschreven door Takashi Hiraide, een Japanner. Ik geef de tekst van de omslag, waar ik het helemaal mee eens ben. Wel kon ik me het huis waar de man en vrouw wonen niet goed visualiseren met allerlei rare hoeken en ergens een gat waar je de mensen ondersteboven voorbij ziet komen; misschien komt er nog eens een film van. Maar…. zeer aan te bevelen.
Het is al weer een tijd geleden, dat ik met mijn vriendinnen naar het Mauritshuis ben geweest. Maar bij het scannen van foto’s en ansichtkaarten, kwam ik het schilderij van Rubens en Brueghel tegen: “Adam en Eva in het Paradijs”. Het Mauritshuis is twee jaar dicht geweest voor een verbouwing. Ik vind het prachtig geworden. De zalen waren, denk ik, niet veranderd; er zijn prachtige schilderijen te zien. Op het hierboven genoemde schilderij is een kat te zien, maar je moet wel erg goed kijken (bijna in het midden). Verder laat ik nog drie beroemde schilderijen zien: “De jonge stiel” van Paulus Potter, “Het puttertje” van Carel Fabritius en “Meisje met de parel” van Johannes Vermeer. (Overigens wordt er nu gezegd, dat het helemaal geen parel is).
Een flinke tijd geleden heb ik het boek “Bob de straatkat” gekregen, maar ik had het nog steeds niet gelezen. Nu kwam een vriendin op bezoek met weer een exemplaar. Nadat ik haar verteld had, dat er nog een tweede boek over Bob is, kreeg ik “De wereld volgens Bob” binnen de kortste keren via Bol.com. James Bowen is de schrijver. Na het lezen van beide boeken, kreeg ik meer begrip voor junkies, ex-junkies, daklozen en mensen, die voornamelijk op straat leven. Maar de hoofdfiguur is natuurlijk Bob, een fantastische kat. Hieronder de omslagen van beide boeken. Maar je kan Bob ook op YouTube bekijken. (Tik ‘bob the big issue cat’ in). Zeer lezenswaardige boeken.
Als ik niet buiten de boel aan het controleren ben, zit ik graag in de keuken op de radio om daar alles in de gaten te houden. Soms is er iets heel spannends te zien en dan ga ik ‘staan’. Iets verderop is een goede slaapplaats, half in de vensterbank en half op de krabpaal. En samen slapen we op het kleed als Cabo in haar luie stoel zit. Tenslotte nog twee portretten van mijn zus Guusje. Dag .. tot de volgende keer.
Met mijn neef ben ik een poosje geleden nog weer eens naar Boymans-van Beuningen geweest. We hebben de vaste collectie bekeken en kwamen dit schilderij met kat tegen.
We denken, dat het van Emanuel de Witte is, want er hing een omschrijving bij met zijn naam, maar wat erin stond klopte van geen kanten. We hebben ook de nieuwste aanwinst gezien, een beeld.
En op weg naar het restaurant, kwamen we nog een installatie tegen.
Al met al een geslaagd bezoek.
Cabo vraagt mij of ze hier haar kerstgroeten mag plaatsen. Nou dat vinden Guusje en ik prima. Klik dan op: KERSTGROET2014pdf
Groetjes van Guusje en Gio.
Op de achterpagina van de NRC van 21 november jl. stond onderstaand artikel, interessant. Kijk vooral ook eens op de site.
Zoeken katten in cirkelvormen geborgenheid? Online wordt gespeculeerd.
Dierengedrag
Internet staat vol met katten die zich aangetrokken voelen tot cirkelvormen. Wetenschappelijke verklaringen ontbreken vooralsnog.
Door FRANS VAN DER HELM
Katten in pentagonen van gekleurd plakband. In lussen van elektriciteitskabels. In een rond gedrapeerde riem. „Vang je kat in een cirkel.” De internetrage met filmpjes en foto’s van katten die zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen tot cirkelvormen op verder kale vloeren is een maand oud – en springlevend. Bewijsmateriaal blijft van overal op aarde binnenstromen.
Het procedé is simpel. Je maakt met isolatieband, ducttape of postplakband een benadering van een cirkelvorm op de vloer – een achthoek bijvoorbeeld. Niet te groot, de kat moet er net in passen. En er is een goede kans dat je de kat er zo in gevangen hebt.
Het zich toe-eigenen van een nieuwe verblijfplaats, is altijd fijn voor de status
Niets zo verraderlijk als internet, zo vol van geconstrueerde bewijslast rond eigen wereldbeelden, maar hier lijkt echt iets te spelen. In ruim de helft van de pogingen werkt het inderdaad, leert eigen officieus onderzoek. De eerst achterdochtige kat verkent met tastende poot de aard van de cirkel, besnuffelt die – en na geruststelling over veiligheid neemt hij erin plaats. Gaat zich zitten wassen of kijkt de maker van de cirkel verwachtingvol aan. Een van de beste snel groeiende beeldarchieven is dat op reddit.com/r/catcircles.
De echte wetenschap staat hier nog machteloos afzijdig. Dat geeft onbezoldigde kattenonderzoekers de luxe zelf verklarende theorieën op te stellen, en dat gebeurt volop. Hier een bloemlezing met de meest waarschijnlijke.
1 Katten zoeken geborgenheid. Die verklaring stond al snel met stip op één. Mooi omsluitende cirkels, niet aan de te ruime kant, werken inderdaad het best. Maar in het beeld van achterliggende internationale interieurs zie je veel betere besloten plaatsen voor huiselijke jagers.
2 Territorium- en bezitsdrift. Het zich toe-eigenen van een nieuwe verblijfplaats – zeker in groepsverband altijd fijn voor de status.
3 Aandacht willen. Geen dier zo slecht begrepen als de zogenaamd afzijdige kat. Hij wordt niet graag lastig gevallen, maar staat wel graag centraal. Zeker bij zijn menselijke manager, die opeens een tijdlang bezig is met iets op de vloer in plaats van met de kat en diens wensen. Daarna gaat die ook nog eens verwachtingsvol zitten kijken naar die plek. Een beetje kat springt daar dan in. Zie de kat en de thuiswerker aan zijn toetsenbord voor het beeldscherm – typen of lezen wordt die laatste al snel onmogelijk gemaakt. De kat eist het centrum van de aandacht op, en terecht.
4 Magie of interstellaire communicatie. De besloten cirkelvorm is het ideaal, maar het geheim schuilt juist in de benadering daarvan. De geplakte pentagonen, octogonen en hexagonen zijn als een magische cirkel voor katten. Die zijn blij dat we het ritueel waar ze altijd al op wachtten eindelijk hebben ingezet. Bij onze volgende stap kunnen ze hun ware gedaante aannemen of hun uiteindelijke bestemming bereiken. Naar die volgende stap is het nog zoeken, sommige online onderzoekers denken aan een offerande die de toets van kritische kattenogen doorstaat.
De rage is er nog wel even.
Ik heb, geloof ik, al eens meer verteld, dat ik de scheurkalender van Quest van mijn vriendin gekregen heb. Afgelopen zaterdag was het 4 oktober en dus Dierendag. De kalender had een item over katten. Zie hieronder:
Cabo is met haar vriendinnen eind september een weekend naar Amsterdam geweest. Ze hadden prachtig weer en ze waren toerist in eigen land: rondvaart door de grachten, Eye museum en het Rijksmuseum. Daar zijn ze direct naar de Nachtwacht zaal gelopen om die als eerste te bekijken. Cabo had de Nachtwacht van Rembrandt jaren geleden gezien met Krijn en haar ouders, maar toen was het schilderij nog niet gerestaureerd. Ze vond het prachtig. In diezelfde zaal hing een schilderij van Jan Steen “De Dansles” uit 1670. “Hier wordt kattenkwaad uitgehaald. Op de muziek van een schalmei, een 17e-eeuw blaasinstrument, leren kinderen een kat dansen. Ze hebben er duidelijk plezier in, maar de kat protesteert krijsend en een hond blaft met haar mee. Woedend roept een oude man vanuit een raam de kinderen tot de orde. Zouden zij niet iets moeten leren in plaats van de kat dansles te geven?” Hieronder een foto van het schilderij en nog wat foto’s van katten kaarten, die Cabo in dat weekend gekocht heeft.
Zo, we hebben onze jaarlijkse inenting achter de rug (dat is inmiddels al een paar weken geleden). Eerst met de auto ernaar toe, wat we allebei vreselijk vinden. Toen nog eventjes wachten; ze hadden wat nieuws, speciaal om stress bij katten te verminderen. Onze mandjes werden op een plateau gezet, zodat we meer overzicht hadden. Omdat Guusje de dame is, mocht zij op de bovenste plank en ik eronder. En toen naar binnen. Eerst Guusje onderzocht, wat tandsteen weggehaald en gewogen (5.9 kg – 3 ons meer dan vorig jaar) en een injectie gekregen. Haar vacht was mooi. Al met al zag ze er prima uit. Toen was ik aan de beurt. Ook gewogen (6.4 kg – vorig jaar 5.8 kg). Onderzocht en ook tandsteen weggehaald. En de injectie. Maar ik had al weer klitten op mijn buik: een hele grote en wat kleintjes – allemaal weggeschoren. Dus nu kunnen we er weer tegen als er niets bijzonders gebeurt.
Zoals jullie weten zijn we broer en zus, maar je ziet ons bijna nooit samen. Maar het is Cabo gelukt om ons zowaar samen op de foto te krijgen – zie maar.
