Met Kerstmis heb ik een heel leuk boekje gehad: “Spinnende poezen en speelse katjes”. Allemaal schilderijen van bovengenoemde schilderes. Ik had wel eens wat van haar gezien, maar niet zo uitgebreid als in dit boekje. Ik vind het behoorlijk ‘zoetig’, maar daar was destijds kennelijk vraag naar. Overigens – prachtig geschilderd.
Het is wel heel lang geleden, dat jullie wat van ons gehoord hebben. Ja, dat ligt aan Cabo, die heeft er kennelijk niet zoveel zin meer in. Maar nu heeft ze haar jaarlijks overzicht gemaakt, dat hieronder volgt. Ze zal proberen volgend jaar wat meer te schrijven.
Een paar maanden geleden moest ik onder het mes om mijn klitten te laten verwijderen, maar Guusje is nu ook geweest. Cabo probeerde het eerst nog wel zelf te doen – Guusje laat dat wat beter toe dan ik. Maar een aantal klitten zaten zo dicht tegen haar lijf aan, dat Cabo dat niet durfde. Guusje bleek ook nog een bijtwond te hebben en moest antibiotica slikken. In de dierenkliniek kreeg ze een spuitje; thuis is het Cabo niet gelukt om ook maar een druppel van het spul binnen te krijgen. Ze heeft de twee wondjes goed in de gaten gehouden en heel snel waren ze genezen. Hieronder een foto van ons samen, eentje van Guusje vóór en eentje van na de behandeling.
Ik heb deze recensie van het internet geplukt en ben het er helemaal mee eens.
Muizenmonster, Sneeuwleeuw, de kat van de Dalai Lama heeft vele namen. Vol belangstelling luistert ze naar de raadgevingen van Zijne Heiligheid, geniet ze ondertussen van allerlei heerlijke hapjes, en wordt zo dik dat ze niet meer kan traplopen. Een naburige kater moet het ontgelden. En ze heeft een grote hekel aan rommel. Met behulp van de levenslessen van de Dalai Lama slaat de kat zich door alle moeilijkheden heen. Op hilarische wijze vertelt ze ons haar verhaal en leert ons meteen de basisbeginselen van het boeddhisme.
Dit boek wil je eigenlijk al lezen om de titel en de cover. Als ook maar één van de twee een kat bevat, kan ik het bijna niet meer laten liggen. Want katten. Katten zijn lief en bijzonder. Zeker de kat van de Dalai Lama, die wel ontzettend wijs moet zijn met zo’n wijze baas.
Dit boek is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. Elk hoofdstuk vertelt een belangrijke gebeurtenis uit het leven van de kat, waar een wijze levensles van het boeddhisme aan gekoppeld is. Zo leert de kat dat hij tevreden moet zijn met wat hij heeft, en dat hij niet jaloers moet zijn op anderen, maar juist meer om anderen moet geven dan om zichzelf. Deze levenslessen worden afgewisseld met grappige anekdotes die vooral over eten gaan – het blijft tenslotte een kat.
Ik adoréérde mevrouw Trinci, of beter gezegd: mevouw Trinci’s blokjes kippenlever – een gerecht dat ze speciaal voor mij maakte.
Het is een heel apart en vernieuwend idee om de beginselen van het boeddhisme uit te leggen door de ogen van een hilarische kat. Michie heeft dit op een knappe en haast geloofwaardige manier verteld, en heeft verschillende gebeurtenissen in het kattenleven verklaard met de boeddhistische levenslessen, én het ook nog grappig weten te maken. Dat vind ik zeker knap.
Naast het boeddhisme speelt ook eten een belangrijke rol in dit boek. De kat houdt hier namelijk erg van en brengt regelmatig een bezoekje aan het nabijgelegen restaurant, waar hij zalm en kip krijgt voorgeschoteld en de kok hem vereert en verzorgt. Ook deze stukjes zijn erg vermakelijk om te lezen, en het komt erop neer dat we meer van ons eten moeten genieten, zoals de monniken ook doen.
Alle wezens streven naar geluk en proberen lijden te vermijden, maar die gedachte kwam niet bij me op toen ik een muis ving. Ik volgde gewoon mijn instinct. Geen moment had ik het bekeken vanuit het standpunt van de muis.
Ik heb zeker een stuk meer over het boeddhisme en de leefwijze van de Tibetaanse monniken geleerd, en ik ben gaan houden van deze geweldige kat, die gered is van de straat. Er wordt vol eerbied verteld over de Dalai Lama, en ik snap volkomen waarom hij zo gewaardeerd wordt.
Als je op een humoristische manier wilt kennismaken met de beginselen van het boeddhisme en tegelijkertijd wilt lezen over de avonturen van een altijd hongerige kat, is dit het perfecte boek.
Afgelopen zondag was Cabo in de namiddag naar haar vrienden aan de overkant gegaan. Toen ze weer naar huis ging, stonden ze met z’n drieën nog even te praten en zagen mij aan komen lopen. Ik had een muis gevangen. Maar doordat ik afgeleid werd door hun gekwek, liet ik de muis even los. Ik dacht, die pak ik zo wel weer – dat viel vies tegen. Voor ik het wist, had een ekster mijn muis te pakken en vloog er mee het dak op. Ik voelde me wel een schlemiel en was blij, dat er geen foto’s van gemaakt zijn.
Hieronder nog wat foto’s van onze tuin. Krijn’s rozen staan nu allemaal in bloei. Groetjes van Guusje en Gio.
Zoals jullie weten, ben ik vorige week dinsdag naar de dierenkliniek geweest om ontklit en gekamd te worden. Cabo vroeg hoe het gegaan was en als antwoord kreeg ze te horen, dat ik het kammen niet leuk vond. Nou goed, wij naar huis. Jullie hebben gezien, dat ik op mijn flank een kale plek heb, maar dat zie je niet zo erg. Na twee dagen zat ik voor de deur om binnengelaten te worden en toen zag Cabo iets donkers op die plek. In eerste instantie dacht ze, dat het een blaadje was, maar bij nadere inspectie bleek ik een wond te hebben. Dat zwarte is spul om het bloed te stelpen, maar dat zit maar op een gedeelte van de wond. Cabo houdt het nauwlettend in de gaten en hoopt, dat het snel weer genezen is, want ze vindt het vervelend voor mij om daarvoor weer naar de dierenkliniek te gaan. Nou, dat vind ik ook. Maar ze vindt het wel raar, dat er niets over gezegd is. Kijk en huiver! Geintje hoor, want je ziet me ook lekker liggen en als ik er genoeg van heb van het bureau springen. Groetjes en tot de volgende keer.
Van mijn familie gekregen: een CD met liedjes over vier kittens plus een begeleidend boekje met voor elke maand tekst, illustraties en de tekst van het bijbehorende lied. Heel leuk. Hieronder de voor- en achterkant van het boekje plus de pagina’s van juni; een afbeelding van de vier kittens en de songlist. En één van de liedjes om naar te luisteren.
Ik lees twee kranten en in het AD én de NRC stond een artikel over een nieuwe robothand. In het AD met de kop “Oostenrijkers laten hand afhakken voor prothese. Robohand werkt beter door signalen van het brein”. In de NRC was de kop “Drie mannen offerden verlamde hand op voor bionische hand”. Ja, de wetenschap schrijdt voort. Ik heb ook al iets gehoord/gelezen over een arts, die een hoofd op een ander lichaam wil zetten. Dat duurt nog wel een paar jaar, maar deze robothand doet al zijn werk. Hieronder het artikel uit de NRC en een illustratie uit het AD.
Ja, ik moest er weer aan geloven. Cabo had een afspraak gemaakt met Jacqueline van de Dierenkliniek om me te laten ontklitten. Ik moest er om een uur zijn, maar ik was buiten en had geen zin om naar huis te gaan. Dus Cabo in de zenuwen; zij de kliniek gebeld en zij (met hulp van Wim) kon me tot 2 uur brengen, want er worden drie katten per middag behandeld. Nou ze had geluk, want ik kwam om kwart voor twee aankakken. Ik werd gelijk in die kooi gestopt en om half vijf mocht ik gehaald worden. Als je goed kijkt, zie je een paar kale plekken, maar het valt niet erg op. Helemaal jofel voel ik me nog niet, maar ik ben vandaag wel al weer buiten geweest. Vorig jaar moest Guusje ook mee, maar die hoefde deze keer niet. Ze heeft soms wel klitjes, maar die mag Cabo eruit knippen en ik laat dat dus niet toe. Groetjes van Guusje en mij.
