Cabo denkt, dat de meeste mensen, die dit blog lezen, wel weten dat Krijn overleden is. Maar voor diegene, die dat nog niet weten: hieronder het kaartje, dat ze gemaakt heeft om te bedanken voor alle medeleven en tevens de kerst- en nieuwjaarsgroet.

Al weer een poosje niets van ons gehoord, maar dat betekent niet, dat er niets gebeurd is. Guusje is ziek geweest. Ze at al een paar dagen bijna niets en lag veel te slapen. Cabo was als de dood, dat er net zoiets zou gebeuren als met Dutchy zo’n zeven jaar geleden. Dus naar de dierenarts met hulp van Wim, de overbuurman. Er waren twee mogelijkheden: een antibiotica kuur plus koortswerend middel en dan afwachten of gelijk bloedonderzoek erbij. Nou dat moest maar gebeuren. Gelukkig – maar niet voor Cabo’s portemonnaire – bleek er niets in het bloed te vinden te zijn. Het moet dus een virus geweest zijn. Een flinke week later plaste Guusje zo ontzettend naast de bak, dat Cabo een beetje kon oplepelen en in een flesje doen. Dat ook maar voor alle zekerheid na laten kijken, maar ook daar was niets aan de hand. Ja, ze moet de bak beter schoonmaken!

En gisteren was ik aan de beurt – ik moest ontklit en gekamd worden. Het was vreselijk slecht weer met regen, natte sneeuw en sneeuw die bleef liggen. Ieder gezond mens zou deze sessie uitgesteld hebben, maar Cabo was zo bang, dat ik weer helemaal geschoren zou moeten worden als ze nog langer wachtte, dat ze toch doorgezet heeft. Afgezien van het feit, dat haar auto ter reparatie in de garage was, had ze toch nooit zelf durven rijden. Dus heeft ze de Dierenambulance ingeschakeld en dat ging prima. Op mijn flanken heb ik wel een paar ‘lege’ plekken, maar ik ben gelukkig niet zo kaal als acht maanden geleden.

Het is al weer een poosje geleden, dat jullie van ons gehoord hebben. Dat komt, omdat Cabo een nare tijd achter de rug heeft en geen tijd en zin had om hier wat te schrijven.

Maar nu wil ze jullie laten zien hoe ik een “grote” vent geworden ben. Zie hieronder twee foto’s van mij.

Groetjes van Guusje en Gio.

Jullie vragen je misschien af waar wij zoal slapen. Guusje ligt bijna altijd ergens onder de tafel. Ik ga regelmatig bij Cabo op bed, maar ik lig ook vaak op een soort bankje, dat Cabo gekregen heeft bij de aankoop van ProPlan voer. We gaan natuurlijk ook de tuin in en met erg mooi weer slapen we daar ook. Maar nu gebeurt dat eigenlijk al niet meer – de nachten worden al kouder. Slaap ze en groetjes van G&G.

We zijn wel broer en zus, maar gaan toch meestal onze eigen gang. Dat betekent, dat Cabo nogal eens naar de voordeur loopt om of Guusje of mij binnen of buiten te laten. Gisteren zaten we allebei op het dak, maar Cabo was te laat om daar een foto van te maken. Ik wil nog wel eens in de vensterbank buiten springen om aan te geven, dat ik naar binnen wil. En toevallig was Guusje binnen. Kijk maar. Groetjes van G&G.

Ja, jullie hebben lang niets van ons gehoord. Dat heeft te maken met het feit, dat Cabo druk is met andere dingen. Maar het gaat goed met ons. Ik heb inmiddels wel een derde wond gehad – nu achter mijn oor. Cabo heeft me niet naar de dierenarts gebracht en de wond is inderdaad redelijk snel genezen. Alleen moet het haar achter mijn oor weer aangroeien. Guusje en ik zijn wel voor onze jaarlijkse prik geweest. We zijn onderzocht en gezond bevonden. We waren allebei 1 ons aangekomen; in 1 jaar lijkt me dat niet slecht.
Hieronder nog wat foto’s van ons, o.a. “wij met een pad/kikker(?)” waar we eigenlijk geen raad mee wisten.
Groetjes en hopelijk tot snel weer.

Zoals jullie kunnen lezen, is Cabo naar het Schieland Museum geweest. Zij kan het dan nooit laten om ook in het bijbehorende winkeltje te snuffelen. Ze heeft twee hele leuke fotolijstjes gekocht en daar heeft ze deze portretten van ons voor gemaakt (ze zij niet groot: 9×9 cm). We komen in de slaapkamer te hangen.

Ja, ik Gio, heb weer eens wat. Al wat dagen geleden voelde Cabo iets achter op mijn rug, maar als ze me wilde kammen begon ik te piepen en kreeg ze een haal. Cabo dacht een doorn of iets dergelijks te zien. Gisteren was ik lang vóór buiten geweest en toen ik terugkwam, zag Cabo allemaal vocht uit mijn rug komen. Zij gauw met een watje schoongemaakt, maar eigenlijk wilde ik niet, dat ze eraan kwam. Ze zag wel, dat er nu een “gat” was.

Vandaag heeft ze het eerst een poosje aangekeken, maar toen toch besloten een afspraak bij de Dierenkliniek te maken en tegenwoordig dus ook met de Dierenambulance. Die was keurig op tijd en we hoefden ook niet lang te wachten tot we aan de beurt waren.

De dierenarts, Sophie Plak, heeft me eerst onderzocht. Ik had een beetje koorts: 39.3 (normaal is 39) en ik kreeg gelijk een antibiotica injectie – die is voor twee weken. Daarna heeft ze rond de plek geschoren (al weer) en de wond, die veel groter bleek dan het kleine gat, dat Cabo had gezien, met een of andere oplossing schoongemaakt. Daarna heeft ze er zalf op gedaan en nog een pijnstiller voor een dag gegeven. Cabo moet nu twee keer per dag zalf aanbrengen. De arts dacht toch aan een beet, dat een abces is geworden en die is dus op één plek opengesprongen.

Zij en de arts hopen, dat ik er niet al teveel aan zal blijven likken, want dat bevordert de genezing niet. Maar toen we weer netjes thuisgebracht waren, ben ik wel een tijdje bezig geweest om al die vieze luchtjes van mijn lijf te krijgen. Het is nu afwachten geblazen.

Hieronder nog twee foto’s van hoe ik er nu weer uitzie.

Ja, de laatste tijd zijn we allebei veel op het dak te vinden. Cabo verdenkt ons ervan, dat we in de boom bij de buren naar vogeltjes zitten te loeren. Cabo zag mij een paar dagen geleden zo van het dak die boom in springen. Maar ze denkt, dat het niet veel opleverde, want een uurtje daarna zat ik weer voor de voordeur. Guusje heeft er nogal een handje van om – als ze op het dak is en Cabo ziet – hard te gaan miauwen. En Cabo is dan zo gek om de sleutel te gaan halen om het hek open te doen. En vaak duurt het dan nog even voor Guusje naar binnen gaat. Enfin, jullie begrijpen, dat we ons prima vermaken.

Groetjes van Gio en Guusje.

Een paar dagen geleden zat er op het dak bij de buren een grote reiger. Guusje zat op het terras, zag hem en ging plat liggen loeren met de gedachte “die ga ik vangen”. Cabo zag het en wilde een foto maken, maar – zoals dat altijd gaat – toen ze de camera had, was de reiger gevlogen. Ze heeft toen maar een paar portretten van ons gemaakt. Zie hieronder. Groetjes van G&G.