Cabo is met haar vriendinnen eind september een weekend naar Amsterdam geweest. Ze hadden prachtig weer en ze waren toerist in eigen land: rondvaart door de grachten, Eye museum en het Rijksmuseum. Daar zijn ze direct naar de Nachtwacht zaal gelopen om die als eerste te bekijken. Cabo had de Nachtwacht van Rembrandt jaren geleden gezien met Krijn en haar ouders, maar toen was het schilderij nog niet gerestaureerd. Ze vond het prachtig. In diezelfde zaal hing een schilderij van Jan Steen “De Dansles” uit 1670. “Hier wordt kattenkwaad uitgehaald. Op de muziek van een schalmei, een 17e-eeuw blaasinstrument, leren kinderen een kat dansen. Ze hebben er duidelijk plezier in, maar de kat protesteert krijsend en een hond blaft met haar mee. Woedend roept een oude man vanuit een raam de kinderen tot de orde. Zouden zij niet iets moeten leren in plaats van de kat dansles te geven?” Hieronder een foto van het schilderij en nog wat foto’s van katten kaarten, die Cabo in dat weekend gekocht heeft.

Zo, we hebben onze jaarlijkse inenting achter de rug (dat is inmiddels al een paar weken geleden). Eerst met de auto ernaar toe, wat we allebei vreselijk vinden. Toen nog eventjes wachten; ze hadden wat nieuws, speciaal om stress bij katten te verminderen. Onze mandjes werden op een plateau gezet, zodat we meer overzicht hadden. Omdat Guusje de dame is, mocht zij op de bovenste plank en ik eronder. En toen naar binnen. Eerst Guusje onderzocht, wat tandsteen weggehaald en gewogen (5.9 kg – 3 ons meer dan vorig jaar) en een injectie gekregen. Haar vacht was mooi. Al met al zag ze er prima uit. Toen was ik aan de beurt. Ook gewogen (6.4 kg – vorig jaar 5.8 kg). Onderzocht en ook tandsteen weggehaald. En de injectie. Maar ik had al weer klitten op mijn buik: een hele grote en wat kleintjes – allemaal weggeschoren. Dus nu kunnen we er weer tegen als er niets bijzonders gebeurt.

Zoals jullie weten zijn we broer en zus, maar je ziet ons bijna nooit samen. Maar het is Cabo gelukt om ons zowaar samen op de foto te krijgen – zie maar.

Ik heb niet veel te vertellen. Het weer is de laatste dagen minder, maar daar trek ik me niets van aan – dat weten jullie inmiddels. A.s. vrijdag moeten we naar de dierenkliniek voor onze jaarlijkse prik(ken). Cabo geneert zich een beetje, want ik heb op mijn buik al weer heel wat klitten en ze mag ze niet weghalen. Als ze het probeert krijgt ze van mij een haal, dus ze is erg voorzichtig. Ik ben ben benieuwd of het haar lukt om alles weg te krijgen voor vrijdag. Hieronder nog een portret van mij en Guusje. Guusje heeft bijna dezelfde kleur als het parket, vinden jullie niet? Groetjes van G&G.

Cabo vraagt of zij iets over de tuin hier mag zeggen. Nou vooruit, dat vinden we goed. Jullie ziet ons hier op het terras liggen, want in de tuin zelf is er niet zoveel plaats voor ons. Waar geen struiken of bloemen staan, is het bezaaid met wilde aardbeien. Die zijn niet zoet genoeg om te “oogsten”, maar Cabo denkt, dat het wel de slakken bezighoudt. Hieronder wat foto’s van de aardbeien, maar ook van Krijn’s rozen, die het, zoals altijd, weer goed doen. Groetjes van Gio en Guusje.

Het blijft een discussie: moeten katten de hele dag kunnen eten of niet. Guusje en ik kunnen de hele dag droogvoer eten, in de keuken en op de trap – zie foto. Blikvoer krijgen we ook, maar daar zijn we nogal kieskeurig in; we eten het niet altijd helemaal op. Maar als Lucy in de buurt is, is dat geen probleem, want zij eet echt alles! Groetjes.

Zo nu en dan zijn we ook in de tuin, vooral als Cabo er ook is. Maar meestal willen we toch vóór buiten. Ook liggen we niet zo vaak bij elkaar, hoewel we wel vaak in elkaars buurt blijven. Voor Cabo hopen we, dat het lang zulk weer zal blijven; voor ons maakt het niet uit, een beetje of een beetje veel regen doet ons helemaal niets! Groetjes.

Het is wel erg lang geleden, dat jullie wat van ons gehoord hebben. En dat neem ik Cabo kwalijk, want er valt best wel wat over ons en onze buren te vertellen. Zo zijn Bandit en Pandey een goede maand geleden naar de kapper geweest en hebben nu een echte zomerjas. Je ziet die nieuwe jas niet zo goed, maar hieronder een recente foto van allebei, gemaakt door hun baasje.

Wij zijn ook naar de kapper geweest, maar voordat dat plaatsvond heb ik nog in de sloot of een vijver gelegen – Cabo kan er alleen maar naar gissen! Ook hiervan twee foto’s.

Wij moesten dus ook naar de kapper. Guusje had een hele zware klit op haar borst, die nu weg is en haar haren aan haar kop zijn ook korter, zodat ze ze zelf kan wassen – zie haar portret.

En dan tenslotte, ikzelf. Bij mij hoefde er niet zo heel veel te gebeuren, maar Jacqueline, die ons plukte en ontklitte, vertelde Cabo, dat ik er genoeg van kreeg en haar probeerde te bijten. Ook natuurlijk wat foto’s van mij. De laatste foto is door de overbuurman gemaakt, terwijl ik op een van mijn favoriete plekken mijn territorium overzie.

Ik zal zo nu en dan ruimte moeten maken voor Lucy, die hier haar tweede huis heeft gevonden, ondanks dat ze soms opgejaagd wordt door Guusje. Gisteren zat ze voor het keukenraam en zag in de verte een heipaal. Cabo wist niet wat ze hoorde, een gegrom van heb ik jou daar. Guusje zag de paal ook en rende weg, die was bang. Hieronder een paar foto’s van haar.

Over Guusje en mij valt er niet zoveel te vertellen. Ik probeer hier mijn territorium te verdedigen, maar moet soms het onderspit delven – dan ligt de straat bezaaid met mijn vlokken. Maar de zwarte met witte voeten is nog wel bang voor mij – zie foto. Ook nog een foto van Guusje, die prachtig bij de nieuwe tafel en stoelen past.

Cabo had afgelopen zondag haar neef op bezoek en die bracht een prachtige bos bloemen voor haar mee. Zij blij, maar wij ook. We zaten er gelijk met onze neus in, maar helaas mochten wij er niet aankomen. Wat ze niet weet is of wij eraan zitten als zij weg is. Je ziet Guusje en mij bij het boeket.

Afgelopen zaterdagmorgen was ik thuis, ik zat een beetje uit het raam te staren. En wie zie ik op weg naar het huis van Bandit en Pandey? Mijn vijand, die rooie van de Steur;  ik heb al eens eerder over hem geschreven. Naar mijn idee, wilde hij Lucy, die ook buiten was, pakken. En galante man, die ik ben, dat kon ik niet over mijn kant laten gaan. Cabo liet me gelukkig naar buiten toen ik vreselijk begon te brommen en ik erop af. Lucy was onder de auto gekropen en ik ben er naast gaan liggen. (Nu is er even een hiaat in mijn verhaal, want Cabo was naar binnen gegaan en heeft het gebeuren niet helemaal gevolgd). Hoe dan ook, ik was slaags geraakt met die rooie. Greta, het bazinnetje van Bandit en Pandey, heeft ons uit elkaar gejaagd. Op straat lagen allemaal plukken haar en zo te zien waren die allemaal van mij. Lucy is naar huis gegaan, Cabo heeft die rooie de Steur opgejaagd en ik ben ook maar naar binnengegaan. Cabo heeft me bevoeld en dacht, dat ik er zonder kleerscheuren afgekomen was. Maar de volgende dag voelde ik me toch niet helemaal jofel en ben ik wat meer binnengebleven. En nu heeft Cabo toch een wond(je) bij me gevonden, omdat ik er steeds aan zat te likken. Het zal wel een beet geweest zijn, maar het is al weer dicht. Cabo zegt: “Je bent wel een moedige kat, maar erg goed vechten kan je niet”. Hoe weet zij dat nou! Allereerst werd het gevecht onderbroken en zij weet toch niet of die rooie niet ook wat heeft. En Guusje moest er erg om lachen.