De laatste keer, dat ik hier wat schreef was toen ik net “geschoren” was. Nu, zo’n drie maanden later, begint mijn vacht weer te groeien. Op de eerste foto was het 8 april; die van mij met Guusje in de keuken is op 8 mei genomen. Je ziet duidelijk het verschil, hè? Guusje kreeg ook steeds meer klitten, maar zij laat Cabo wel knippen – zie de foto. Scheelt toch weer een bezoek aan de kliniek. Groetjes van Guusje en mij.

In mijn vorige blog had ik het er al over en nu is het dus gebeurd; gisteren twee weken geleden ben ik geschoren om van mijn klitten af te komen. Ik vind het vies tegenvallen. Goed, ik kan me wel veel beter bewegen, maar ik heb het koud en merk, dat andere katten mij raar aankijken. Zelfs Guusje moest even met haar ogen knipperen toen ik thuiskwam. En ik merk ook, dat ik kwetsbaar ben in een gevecht – ik heb allemaal kleine wondjes op mijn lijf. Toen ik mijn vacht nog had voelde ik dat natuurlijk niet, maar nu komt het behoorlijk aan. Ik ga dus maar niet zo veel naar buiten en wacht op warmer weer en hoop, dat ik gauw weer wat meer haar heb. Groetjes van Guusje en Gio.

Er valt niet veel te vertellen, zij het, dat Cabo zich weer druk maakt over mijn en Guusje’s klitten. Ze denkt, dat ze Guusje wel klit vrij kan krijgen – die laat wat meer toe dan ik. Dus het ziet ernaar uit, dat ik weer naar de dierenkliniek moet voor een behandeling. Ze zegt honderd keer tegen mij, dat ik toe moet laten, dat ze probeert die klitten weg te knippen, maar ik moet er echt niets van hebben en geef haar een haal. Ja en daar moet Cabo natuurlijk weer niets van hebben. Het zal er dus wel van komen. Jullie horen er nog nader over. Groeten van Guusje en Gio.

Ik geloof, dat het nog mag: in januari “gelukkig nieuwjaar” wensen. Dus bij deze van Guusje en mij: een goed en gezond 2016. Cabo had een beetje moeite met mij op oudejaarsdag, want ik was ‘s-morgens om half tien naar buiten gegaan en kon toen niet meer terug vanwege de herrie en de knallen. Pas ‘s-nachts om half drie zat ik weer voor de deur; gelukkig kon Cabo toen rustig gaan slapen. Maar ze heeft het aan zichzelf te danken, ik weet niet dat het zo’n lawaai wordt. Ze heeft zich nu heilig voorgenomen om dit jaar als het zover is mij helemaal niet naar buiten te laten. We zullen zien! Groetjes van Guusje en mijzelf.

Het is wel heel lang geleden, dat jullie wat van ons gehoord hebben. Ja, dat ligt aan Cabo, die heeft er kennelijk niet zoveel zin meer in. Maar nu heeft ze haar jaarlijks overzicht gemaakt, dat hieronder volgt. Ze zal proberen volgend jaar wat meer te schrijven.

Een paar maanden geleden moest ik onder het mes om mijn klitten te laten verwijderen, maar Guusje is nu ook geweest. Cabo probeerde het eerst nog wel zelf te doen – Guusje laat dat wat beter toe dan ik. Maar een aantal klitten zaten zo dicht tegen haar lijf aan, dat Cabo dat niet durfde. Guusje bleek ook nog een bijtwond te hebben en moest antibiotica slikken. In de dierenkliniek kreeg ze een spuitje; thuis is het Cabo niet gelukt om ook maar een druppel van het spul binnen te krijgen. Ze heeft de twee wondjes goed in de gaten gehouden en heel snel waren ze genezen. Hieronder een foto van ons samen, eentje van Guusje vóór en eentje van na de behandeling.

Zoals jullie weten, ben ik vorige week dinsdag naar de dierenkliniek geweest om ontklit en gekamd te worden. Cabo vroeg hoe het gegaan was en als antwoord kreeg ze te horen, dat ik het kammen niet leuk vond. Nou goed, wij naar huis. Jullie hebben gezien, dat ik op mijn flank een kale plek heb, maar dat zie je niet zo erg. Na twee dagen zat ik voor de deur om binnengelaten te worden en toen zag Cabo iets donkers op die plek. In eerste instantie dacht ze, dat het een blaadje was, maar bij nadere inspectie bleek ik een wond te hebben. Dat zwarte is spul om het bloed te stelpen, maar dat zit maar op een gedeelte van de wond. Cabo houdt het nauwlettend in de gaten en hoopt, dat het snel weer genezen is, want ze vindt het vervelend voor mij om daarvoor weer naar de dierenkliniek te gaan. Nou, dat vind ik ook. Maar ze vindt het wel raar, dat er niets over gezegd is. Kijk en huiver! Geintje hoor, want je ziet me ook lekker liggen en als ik er genoeg van heb van het bureau springen. Groetjes en tot de volgende keer.

Ja, ik moest er weer aan geloven. Cabo had een afspraak gemaakt met Jacqueline van de Dierenkliniek om me te laten ontklitten. Ik moest er om een uur zijn, maar ik was buiten en had geen zin om naar huis te gaan. Dus Cabo in de zenuwen; zij de kliniek gebeld en zij (met hulp van Wim) kon me tot 2 uur brengen, want er worden drie katten per middag behandeld. Nou ze had geluk, want ik kwam om kwart voor twee aankakken. Ik werd gelijk in die kooi gestopt en om half vijf mocht ik gehaald worden. Als je goed kijkt, zie je een paar kale plekken, maar het valt niet erg op. Helemaal jofel voel ik me nog niet, maar ik ben vandaag wel al weer buiten geweest. Vorig jaar moest Guusje ook mee, maar die hoefde deze keer niet. Ze heeft soms wel klitjes, maar die mag Cabo eruit knippen en ik laat dat dus niet toe. Groetjes van Guusje en mij.

Als ik niet buiten de boel aan het controleren ben, zit ik graag in de keuken op de radio om daar alles in de gaten te houden. Soms is er iets heel spannends te zien en dan ga ik ‘staan’. Iets verderop is een goede slaapplaats, half in de vensterbank en half op de krabpaal. En samen slapen we op het kleed als Cabo in haar luie stoel zit. Tenslotte nog twee portretten van mijn zus Guusje. Dag .. tot de volgende keer.

Cabo vraagt mij of ze hier haar kerstgroeten mag plaatsen. Nou dat vinden Guusje en ik prima. Klik dan op: KERSTGROET2014pdf

Groetjes van Guusje en Gio.