Met Kerstmis heb ik een heel leuk boekje gehad: “Spinnende poezen en speelse katjes”. Allemaal schilderijen van bovengenoemde schilderes. Ik had wel eens wat van haar gezien, maar niet zo uitgebreid als in dit boekje. Ik vind het behoorlijk ‘zoetig’, maar daar was destijds kennelijk vraag naar. Overigens – prachtig geschilderd.
Ik heb deze recensie van het internet geplukt en ben het er helemaal mee eens.
Muizenmonster, Sneeuwleeuw, de kat van de Dalai Lama heeft vele namen. Vol belangstelling luistert ze naar de raadgevingen van Zijne Heiligheid, geniet ze ondertussen van allerlei heerlijke hapjes, en wordt zo dik dat ze niet meer kan traplopen. Een naburige kater moet het ontgelden. En ze heeft een grote hekel aan rommel. Met behulp van de levenslessen van de Dalai Lama slaat de kat zich door alle moeilijkheden heen. Op hilarische wijze vertelt ze ons haar verhaal en leert ons meteen de basisbeginselen van het boeddhisme.
Dit boek wil je eigenlijk al lezen om de titel en de cover. Als ook maar één van de twee een kat bevat, kan ik het bijna niet meer laten liggen. Want katten. Katten zijn lief en bijzonder. Zeker de kat van de Dalai Lama, die wel ontzettend wijs moet zijn met zo’n wijze baas.
Dit boek is opgedeeld in verschillende hoofdstukken. Elk hoofdstuk vertelt een belangrijke gebeurtenis uit het leven van de kat, waar een wijze levensles van het boeddhisme aan gekoppeld is. Zo leert de kat dat hij tevreden moet zijn met wat hij heeft, en dat hij niet jaloers moet zijn op anderen, maar juist meer om anderen moet geven dan om zichzelf. Deze levenslessen worden afgewisseld met grappige anekdotes die vooral over eten gaan – het blijft tenslotte een kat.
Ik adoréérde mevrouw Trinci, of beter gezegd: mevouw Trinci’s blokjes kippenlever – een gerecht dat ze speciaal voor mij maakte.
Het is een heel apart en vernieuwend idee om de beginselen van het boeddhisme uit te leggen door de ogen van een hilarische kat. Michie heeft dit op een knappe en haast geloofwaardige manier verteld, en heeft verschillende gebeurtenissen in het kattenleven verklaard met de boeddhistische levenslessen, én het ook nog grappig weten te maken. Dat vind ik zeker knap.
Naast het boeddhisme speelt ook eten een belangrijke rol in dit boek. De kat houdt hier namelijk erg van en brengt regelmatig een bezoekje aan het nabijgelegen restaurant, waar hij zalm en kip krijgt voorgeschoteld en de kok hem vereert en verzorgt. Ook deze stukjes zijn erg vermakelijk om te lezen, en het komt erop neer dat we meer van ons eten moeten genieten, zoals de monniken ook doen.
Alle wezens streven naar geluk en proberen lijden te vermijden, maar die gedachte kwam niet bij me op toen ik een muis ving. Ik volgde gewoon mijn instinct. Geen moment had ik het bekeken vanuit het standpunt van de muis.
Ik heb zeker een stuk meer over het boeddhisme en de leefwijze van de Tibetaanse monniken geleerd, en ik ben gaan houden van deze geweldige kat, die gered is van de straat. Er wordt vol eerbied verteld over de Dalai Lama, en ik snap volkomen waarom hij zo gewaardeerd wordt.
Als je op een humoristische manier wilt kennismaken met de beginselen van het boeddhisme en tegelijkertijd wilt lezen over de avonturen van een altijd hongerige kat, is dit het perfecte boek.
Van mijn familie gekregen: een CD met liedjes over vier kittens plus een begeleidend boekje met voor elke maand tekst, illustraties en de tekst van het bijbehorende lied. Heel leuk. Hieronder de voor- en achterkant van het boekje plus de pagina’s van juni; een afbeelding van de vier kittens en de songlist. En één van de liedjes om naar te luisteren.
Ik heb ook weer een kattenboekje gelezen, “De Kat” geschreven door Takashi Hiraide, een Japanner. Ik geef de tekst van de omslag, waar ik het helemaal mee eens ben. Wel kon ik me het huis waar de man en vrouw wonen niet goed visualiseren met allerlei rare hoeken en ergens een gat waar je de mensen ondersteboven voorbij ziet komen; misschien komt er nog eens een film van. Maar…. zeer aan te bevelen.
Een flinke tijd geleden heb ik het boek “Bob de straatkat” gekregen, maar ik had het nog steeds niet gelezen. Nu kwam een vriendin op bezoek met weer een exemplaar. Nadat ik haar verteld had, dat er nog een tweede boek over Bob is, kreeg ik “De wereld volgens Bob” binnen de kortste keren via Bol.com. James Bowen is de schrijver. Na het lezen van beide boeken, kreeg ik meer begrip voor junkies, ex-junkies, daklozen en mensen, die voornamelijk op straat leven. Maar de hoofdfiguur is natuurlijk Bob, een fantastische kat. Hieronder de omslagen van beide boeken. Maar je kan Bob ook op YouTube bekijken. (Tik ‘bob the big issue cat’ in). Zeer lezenswaardige boeken.
Op de achterpagina van de NRC van 21 november jl. stond onderstaand artikel, interessant. Kijk vooral ook eens op de site.
Zoeken katten in cirkelvormen geborgenheid? Online wordt gespeculeerd.
Dierengedrag
Internet staat vol met katten die zich aangetrokken voelen tot cirkelvormen. Wetenschappelijke verklaringen ontbreken vooralsnog.
Door FRANS VAN DER HELM
Katten in pentagonen van gekleurd plakband. In lussen van elektriciteitskabels. In een rond gedrapeerde riem. „Vang je kat in een cirkel.” De internetrage met filmpjes en foto’s van katten die zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen tot cirkelvormen op verder kale vloeren is een maand oud – en springlevend. Bewijsmateriaal blijft van overal op aarde binnenstromen.
Het procedé is simpel. Je maakt met isolatieband, ducttape of postplakband een benadering van een cirkelvorm op de vloer – een achthoek bijvoorbeeld. Niet te groot, de kat moet er net in passen. En er is een goede kans dat je de kat er zo in gevangen hebt.
Het zich toe-eigenen van een nieuwe verblijfplaats, is altijd fijn voor de status
Niets zo verraderlijk als internet, zo vol van geconstrueerde bewijslast rond eigen wereldbeelden, maar hier lijkt echt iets te spelen. In ruim de helft van de pogingen werkt het inderdaad, leert eigen officieus onderzoek. De eerst achterdochtige kat verkent met tastende poot de aard van de cirkel, besnuffelt die – en na geruststelling over veiligheid neemt hij erin plaats. Gaat zich zitten wassen of kijkt de maker van de cirkel verwachtingvol aan. Een van de beste snel groeiende beeldarchieven is dat op reddit.com/r/catcircles.
De echte wetenschap staat hier nog machteloos afzijdig. Dat geeft onbezoldigde kattenonderzoekers de luxe zelf verklarende theorieën op te stellen, en dat gebeurt volop. Hier een bloemlezing met de meest waarschijnlijke.
1 Katten zoeken geborgenheid. Die verklaring stond al snel met stip op één. Mooi omsluitende cirkels, niet aan de te ruime kant, werken inderdaad het best. Maar in het beeld van achterliggende internationale interieurs zie je veel betere besloten plaatsen voor huiselijke jagers.
2 Territorium- en bezitsdrift. Het zich toe-eigenen van een nieuwe verblijfplaats – zeker in groepsverband altijd fijn voor de status.
3 Aandacht willen. Geen dier zo slecht begrepen als de zogenaamd afzijdige kat. Hij wordt niet graag lastig gevallen, maar staat wel graag centraal. Zeker bij zijn menselijke manager, die opeens een tijdlang bezig is met iets op de vloer in plaats van met de kat en diens wensen. Daarna gaat die ook nog eens verwachtingsvol zitten kijken naar die plek. Een beetje kat springt daar dan in. Zie de kat en de thuiswerker aan zijn toetsenbord voor het beeldscherm – typen of lezen wordt die laatste al snel onmogelijk gemaakt. De kat eist het centrum van de aandacht op, en terecht.
4 Magie of interstellaire communicatie. De besloten cirkelvorm is het ideaal, maar het geheim schuilt juist in de benadering daarvan. De geplakte pentagonen, octogonen en hexagonen zijn als een magische cirkel voor katten. Die zijn blij dat we het ritueel waar ze altijd al op wachtten eindelijk hebben ingezet. Bij onze volgende stap kunnen ze hun ware gedaante aannemen of hun uiteindelijke bestemming bereiken. Naar die volgende stap is het nog zoeken, sommige online onderzoekers denken aan een offerande die de toets van kritische kattenogen doorstaat.
De rage is er nog wel even.
Ik heb, geloof ik, al eens meer verteld, dat ik de scheurkalender van Quest van mijn vriendin gekregen heb. Afgelopen zaterdag was het 4 oktober en dus Dierendag. De kalender had een item over katten. Zie hieronder:
In de NRC van 12 augustus jl. stond een artikeltje “Deze week in 1952”. De beschrijving erbij luidt als volgt:
Op 12 augustus 1952 werd de in Oekraïne geboren Jiddische schrijver Leib Kvitiko in Moskou geëxecuteerd, samen met nog 12 Joodse artsen en kunstenaars. Ze waren slachtoffer van antisemitisme. Het Katje is een kinderboek van Kvitko, verschenen in 1935.
Als je op deze link klikt, kom je op een Engelse site van een Jewish Centre waar je het boekje kan bekijken.
Hieronder een recensie van een katten stripboek met een illustratie. Ik heb het boek aangeschaft en vindt het fantastisch. Jammer genoeg is het formaat te groot om er zelf nog wat pagina’s aan toe te voegen. Maar het artikel zegt genoeg, vind ik.
