Dit boekje is geschreven door Rachel Wells. Ik vond het zeer lezenswaardig. Hieronder wat erover op bol.com gezegd wordt.

“Voor alle lezers van ‘Bob de straatkat’ en ‘Mijn vriend Ben’. Alfie is dakloos, aan zijn lot overgelaten nadat zijn lieve oude bazin is overleden. Hij kan niet wennen aan een leven met voortdurende gevaren, honger en dorst, kou en eenzaamheid. Na veel omzwervingen besluit hij te blijven wonen in een gewone straat. De bewoners van de straat hebben zo hun eigen sores, verdriet, heimwee, onzekerheid, eenzaamheid… Ze zijn niet allemaal even blij met de komst van Alfie, het grijze katje dat op zoek is naar een nieuw thuis. Maar Alfie heeft zijn eigen agenda en brengt vertrouwen, vriendschap en liefde terug in de straat.
Recensie(s)

In navolging van het succes van boeken over katten (zoals James Bowen’s boek ‘A streetcat named Bob’) verschijnen er in het Engelse taalgebied steeds meer romans over mensen en hun liefde voor de kat. Dit boek is daar ook een voorbeeld van. Waar andere schrijvers het over een humoristische boeg gooien, kiest Wells voor een heel sentimentele benadering. Een kat komt op straat te staan nadat zijn baasje is overleden. Hij besluit op zoek te gaan naar nieuwe baasjes in een ander deel van Londen. Om nooit weer baasloos te zijn, zoekt hij meerdere gezinnen/huishoudens uit die hem aanspreken. Kat Alfie, die het verhaal in de ik-vorm vertelt, heeft een hartje van goud en probeert iedereen te helpen, te begrijpen en te koppelen en slaagt daar wonderwel in. Het is een heel onderhoudend boekje, maar het is suikerzoet. Alle mensen storten hun hart uit bij Alfie en katten praten onderling en sluiten vriendschap met elkaar. Natuurlijk loopt het hele avontuur goed af voor Alfie en tegen die tijd heb je het ook wel gehad met alle clichés. Pretentieloos werkje voor kattenliefhebbers.”